It's the end of the world as we know it

Un bietje teneergeslage maar zeker ouk wal enthousiast loate we Puerto Montt achter os en zette we de reis doar noar Bariloche, Argenita! Tis un goaie 300 kilomeater maar we meuge veur ut iers de grens euver en doar hebbe we allerlei horror verhoale euver gehuurd. Via de Overlander facebookpagina leaze we det de grenseuvergang mekkelijk 3 tot 4 oar ken deure en alsse pech hes nog wal langer. Verder wuurd de ganse auto ondersteboave gehoald um "smokkelwaar"  te onderscheppe en de douaneambtenaren zien ouk neet de vriendelijkste minsen. Achja, we zulle zeen. 

De weag richting de grens is rustig en redelijk plattelands, gen tolweag wat ouk wal wear fijn is. Heej en doar prachtige oetzichten met watervallen en struumversnellingen en noa un 2 eurkes rieje komme we beej de grens aan.

Groëte borden vertelle ôs wat wal en neet de grens euver meug en al snel komme we dr achter det alles wat met vers voedsel te make heat, plantaardige producten zoals honing, bleum, hout, melk, eieren enzevoorst neet mei meug. Jammer want weej hebbe gister net inkaupe gedoan en hebbe nog 20 eier en wat greunte dus dan maar un goaie lunch vlak veur de grens. (Vlak voor de grens is een understatement. Meneer wilde niet op het laatste parkeerterrein lunchen bij een waterval, maar op de vluchtstrook recht voor de douane, 'ze zullen weten wat voor onzin het is dat deze producten de grens niet over mogen') De branders weare oet de auto gehoald en al snel weare de ierste eikes opgebakke en geniete we van een zeer oetgebreide lunch. We loate os neet zoemaar veur ein gaat vange. De rest van de eier weare aafgegeave aan un veurbeejganger. Wal verstoppe we nog de honing. Det is toch wal iets wat we neet weg willen doan en de pot is nog gans vol. Noar flink wikke en weage wuurd de pot achter en onder de bestuurdersstoal verstopt in unne plastic zak en dan make we os op veur de ierste euvergang (gevoelsmatig is het meer de sport, kan ik iets de grens over smokkelen, in plaats van dat hij de honing zo belangrijk vindt). 

Zo'n grenseuvergang is iets wat we in Europa neet mier kenne. Ut geit alsvolgt: We komme aan beej de grens en doar (krijgen we eerst een prachtige stempelkaart, want elk punt van de douane dat je afgaat betekent dat je een stempel krijgt om verder te mogen)

meuge we de auto aan de kant zette en met paspoort en autopaperen in de hand laupe we richting ut kantoer van de douane.  De daag is un bietje grauw net als de minse achter de balie. Veural de Chileense tak heat dr neet echt huul vuul zin in maar weej stoan dr met groete fascinatie rond te kieke wie ut allemoal werk. Ut veult un bietje als de rest van ut land, wie ut eerst komt, wie ut eerst maalt en flink elleboage um als ierst te zien. Dr is neet echt un duudelijk riej en dus sloete we maar aan in wat weej denke det de riej is veur balie 1. Noa 10 minuten zien we aan de beurt en ierst laupe we noar de Chileense balie um de officiele "oeststempel" in ut paspoort te kriege. Dea kriegse neet zoemaar want de Chilenen hebben langs de stempel ouk un PDI, de chileense Recerche/criminele opsporingsdeenst, papeerke. Wat de waarde van det papeerke is weite we neet want dr stuit precies ut zelfde op, maar alsse ut kwiet raaks meugse truuk noar de douane post woarse ut brifke gekrege hes en de kriegs un flinke boete. En zoe beej alles heat Pleun alle paperen want ik raak alles kwiet en ouk det hebbe de ambtenaren achter de balie snel in de gate als ik vol enthousiasme alles pardoes op de balie neerplof en met unne groete grijns, en un bietje doan alsofse dr niks van snaps, op zien Spaans/limburgs de ambtenaar netjes gedaag zeg. Bietje chaotisch kriege we stempels en meuge doar um Frenkie de grens euver te kriege. Dit wuurd iets lastiger umdert we absoluut neet weite welke papeeren ze nudig hebben en os Spaans is neet huul goad dus net als beej de ierse balie weare de stapels autopaperen netjes op de balie ein veur ein opgehalde en oeteindelijk, met un bietje ergernis van de douaneambtenaar, weej blieve enthousiast, kriegt ouk Frenkie zien oetreis bewies en meuge we os kloar make veur de Argentijnse tak.Un eurke of twie later zitte we wear in de auto en rieje we doar de grens paort op weag noar Argentinië.

De Chilenen en Argentijnen hebben nogal wat aafstand tussen elkaar gecreëerd, un strook land van ongeveer 25 kilometer breid. Un praachtige rit door ut liegere deil van de Andes. De weag baant zich van de eine bocht noar de andere bocht euver verschillende heuvel met prachtige oetzichten, oetgestrekte oerbossen woarvan un groet deil liek op eun skalettenbos en heej en doar sniëuw.

Halverwege bevind zich de daadwerkelijk grens tussen Chili en Argentinië op un prachtig punt. Vanzelfsprekend wuurd dr un ganse foto reportage gemaakt, op de slippers natuurlijk.

Als we kloar zien rieje we verder en dan komme we eindelijk aan de argentijnse kant van de grens. De weag is un stuk beater dat det van de westerburen Het stuk tussen de Chileense en Argentijnse douane is zo'n uurtje reiden over een prachtige bergweg met afwisselend landschap, zo komen we opvan de hoogste punten in de sneeuw terecht.

In teagestelling tot de Chileense tak is de riej un stuk kleiner en beater georganiseerd. Ouk de ambtenare achter de balie kieke al en stuk vrolijker en noadet we un fomulier hebben ingevuld woaropse aangegaeve hes ofse iets aan te geave hes zien we aan de beurt. Veur de zekerheid hebbe we aangegaeve det we wal iets van voedsel mei hebbe en det meuge we later ouk wal oetleggen. Maar ierst langs balie 1 veur de welkomsstempel. Heej weare we hartelijk welkom geheite en binnen enkele minuten laupe we verder noar balie 2 veur ut invoer gebeure van Frenkie. Heej weare we aan de tand geveult euver wat we in de auto hebbe en vol enthousiame vertel ik det we nog wat greunte in de auto hebbe maar ouk nog vleis, z'on druugworst gekocht beej de Lider in Puerto Monnt. Ut vruuwke achter de balie probeert nog professioneel te blieve maar noar 5 minuten unne chaotische Jan veur eur kiekt ze Pleun aan van "help" en neamt Pleun ut euver (Jan heeft ondertussen alle papieren die ik op de juiste volgorde had gelegd na de Chileense grensovergang door elkaar gegooid en is de stempelkaart alweer kwijt omdat hij deze in zijn kontzak had gestopt, zoals gelukkig meestal het geval is als hij iets kwijt is. Daarnaast kan de dame achter de balie enkel Spaans en Jan, die de papieren amper heeft bekeken, herkend dus ook de termen van de documenten waar ze om vraagt niet wat het niet persé overzichtelijker maakt. Maar dan wel in t Limburgs: 'maar vrouwmes wat wilse dan?' ). We kriege snel de "oké" stempel veur Frenkie en dan zien we kloar met ut administratieve deil van de douane.

Op noar de grens en dan goan we ut beleave. Tot nu toe velt ut allemoal reuze mei. Organisatorisch is ut wal un drama en de Chileense ambtenaren zien wat nors maar gen horror ervaring met moeilijke ambtenare die dich ondervroage met vanalles en nog wat dus we zeen ut auto onderszeuk ouk wal goad tegemoet. Vol goaie moad stappe we in en rieje we met Frenkie richting ut Argentijnse deil van de euvergang en weare netjes aangehalde doar de mevrouw die ozze auto geit controleren (daarbij heeft ze twee jongeren bij zich die nog in de leer zijn. Dus bij alles wat ze doet legt ze uit wat ze controleert en waarom ze het controleert. Af en toe geeft ze ze taakjes om dingen zelf te controleren. Bijvoorbeeld mijn handtas en het dashboardkastje, wanneer ik deze open). Opzich geit ut allemoal redelijk gemoedelijk. we weare gevorage oet te stappe alle deure te oapene en dreej stappa achteroet te doan. Gelökkig hebbe genne chaos in ut achterdeil, bietje sarcastisch, en de vrouw van de douane begint dan ouk un te lache alsse de troep zuut. De koelboxen weare gecontroleerd en de greunte, zoeals we hadde aangegeave weare dr oet gehoald en verder blieft ut dr beej. De bakke met al ut andere eate wuurd nog neet u noar gevroagd. Helaas laupe dr vandaag ouk twie stagiaires mei die euveracctief de volledige veurkant euverhoup hoale woaronder ouk alles wat onder de steul ligt. Zeer argwaandend wuurd dr noar unne zak onder de bestuurdersstoal gewezen en dit beteikend dus det de bestuurdersstoal verplaatst mot weare. Normaal gen probleem zouse zegge, maar um onder de bestuurdersstoal te komme mot de passagiersstoal umhoeg gehoald te weare, alle spullen die onder de passagierstoal ligge, jerrycans 3x, krik, EHBO tas, olie en koelvloeistof dr oet gehoald motte weare en dan nog via de ziekant achterlangs onder de bestuurdersstoal proberen te komme. Dit alles mot oetgelag weare want de stagiaires stoan al kloar met schroevedreiers en al um de bestuurdersstoal te verwijderen. Alsof mien neus bloait kiek ik noar de zak onder de stoal en als hea einmoal triomfantelijk dr onderoet gehoald is kieke Pleun en ik elkaar bleut aan alsof we dr niks vanaaf weite. Scheelt det we aangegeave hebbe det we plantaardige goedere meihebbe en dus krieg ik allein un notitie (Wel een officieel document mét stempels wat zowel Jan als de douane dame hebben moeten tekenen, dat Jan geprobeerd heeft iets het land in te smokkelen) en veur ôs neus wuurd de honing in de prullebak umgeschut en dan kriege we de oké en meuge we doarrieje.

Ut ierste dörp det we tegekomme is ut teageneuvergestelde van Chili. Net aafgewerkte stroate en huus, nette winkelkes en barretjes maar de Duisters zien heej zeker ouk geweas. Alsse ut mos beschrieve liek ut mier op een Duits apré ski dörpke vol challetjes geleage aan un prachtig water. Neet vuul later komme we aan in Bariloche en ouk dit dörp liek op een echt skidorp geleage aan ut Nahuel Huapi-meer onder de schaduw van de Andes en umringd doar ut Nahuel Huapi Nationaal park (ut is un erg groët park det un paar honderd kilometer lank strekt tot euver de Chileense grens). Wal is ut ff wennen aan de riejstiel van de Argentijnen. Net als Chili is ut ut recht van de sterkste op un beater wegdek maar veurrang verlenen is heej nog minder un gewuunte. Dr is gen touw aan vast te knoupe weej nou wannier veurang heat dus dan maar Frenkie vollop in de strike goeie en det werkt (daarbij hebben ze hier de flitspalen ontdekt, iets wat Chili verrassend genoeg niet kent). Oeteindelijk komme we aan beej os hostel woar we de aankomemde week goan verblieve. 

18 t/m 25 November Bariloche
Bariloche ligt aan un groët meer en tussen de bergen. In de winter is ut un skigebied maar boete ut seizoen komme veural wandelears, mountainbikers en kayakers deze kant op. Det is ouk aan ôs besteed maar iers goan we ut dörp un um de lokale golden specialiteiten met ut witte kraagje oet te proberen. In deze regio zien ze namelijk erg trots op eur beer. Vuul Duitsers hebbe zich heej gestationeerd en die brengen pils met zich mei. Beej un typisch argentijns café "Cervecería Bachmann" neame we ut dr van en preuve de verschillende smaken die op de kaart stoan en ut fijne is, de meiste zien van de tap en ut is nog Happy our. Det maakt det unne halve liter special beer krap 2 euro kump :)

veur we ut doar hebbe zien we in paar oar verder en rond de klok van 10 wandelen we voldaan truuk noar ut hostel.

Morgen stuit een wandeling op de planning dus is ut maar goad det we op tied in bed liggen. 

Smorgens weare we wakker en stuit ut ontbijt al netjes veur ôs kloar. Nog ff in goaie douche en dan laupe we noar boete. Ut is goad weer en de wandeling leidt ôs vandaag noar de top van de berg welke un prachtige oetzicht heat euver ut dörp en de umgeving. We komme dr al snel achter det dr twië routes zien, ein via de weag en de ander via un mountainbike/wandel trail. Dus we besloete de twiëde optie te doan want anders hadden we gewuun met Frenkie kenne goan.

Ut paad brengt ôs via verschillende umweag, joa umweag want de route stuit nergens aangegeave, noar boave. Jammer genoag is ut letste stukjes wal via de weag maar ut oetzicht is wal prachtig.

De kens wal zeen det de regio veural op skiën is gefocust want alles is dicht op de berg, zelf ut restaurantje. Naja, we hebbe de top bereikt en dus wandelen we waer rustig via ut bospaad umliëg. Einmoal onder trakteren we ôszelf in ut parkje beej de rest van de dörpsgekke, op um zelfgemak goad belegd bruëdje en wuurd de dorst gelest. Tijdens ut eate weare we nog belaagd doar un zwerm doeve en mussen maar det zeen we als entertainment. De mussen zien namelijk un stuk slummer en sneller dan de doeve. Als dr un stukske broëd richting de doeve wuurd gegoeid vleage ze dr met z'n alle boaveop maar genne eine pakt ut stuk broëd. Als de mus zien kans zuut schuute dr tussen en snaait ut ganse stuk weg en vluug dr mei vandoar. Ondertussen snappe de doeve dr niks van en kieke dom um zich hear. Ach, zoe zeen we nog us wat op unne daag. 

De volgende daag stuit de twiëde wandeling in de planning. Dit kier rieje we iets verder Bariloche oet richting Lago Gutierrez woar Pleun un rustige wandeling doar ut bos gepland heat van un paar kilometer. Gister waas toch wat intensief dus een vlakke wandeling is erg gewenst ;). Ut meug dan wal in vlakke en korte wandeling zien, ut is zeker de meute weerd. We laupe doar un prachtig bos langs ut meer aaf en de is zelfs un kleine waterval, Cascada de los Duendes, en un prachtig oetzichtpunt, deze is wal met un paad noar boave dus veur mich gelukkig wal un bietje oetdaging (even de context, Jan heeft besloten dat hij opzoek is naar fysieke uitdaging. Dat betekend dat een wandeling minimaal een dag in beslag moet nemen en stijl omhoog moet gaan. Of het uitzicht interessant is, er mooie bloemen dan wel planten staan of dat het leuk wandelt doet er niet toe. Vanaf het moment dat ik met deze wandeling aan kwam zetten, omdat het naast een waterval en mooi uitzicht heeft met bloemen die alleen in deze regio te vinden zijn, is meneer op zoek naar uitdagendere alternatieven).

Pleun doarin teage vindt ut minder grappig maar ach met z'n twiëtjes redde we ut wal. Noar un goad eurke of twie hadde we eigenlijk wal alles gedoan dus hebben we op de kaart noar un iets langere route gekeken en hebben we nog twie oar dr aan vastgeplakt. We hebben wal un bietje valsgespeuld doar halverwege via de mountainbiketrail truuk te laupe welke wal un goad oetzicht heat euver ut meer (en langer/uitdagender loopt dus beiden weer content).

  

Op deze manier hebben we wal tied genoag um us rustig euver de aankomende periode noa te denken. Van ozze workway plek in Puerto Montt hebbe niks mier gehuurd. Verschillende optie vleage veurbeej en aangezeen dr vanoet Bariloche noar ut zuuje nog ruum 2500 kilometer tussen liggen met in haup interessante plekke is ut gen mekkelijke opdracht. We besloete det we zoaterdaags de knaup doarhakke en ut allemoal ff loate rusten. Op de truukweag hebbe we nog beej de lokale groethandel, welke zichzelf promoot met een groëte roëje appel maar einmoal binnen hulemoal niks aan vers heat dus sloan we maar wat wien en blikvoar in en dan vinden we ut wal wear best. 's Oavends doan we ut rustig aan en trekke ôs truuk op de kamer. 

De volgende daag blieven we un bietje in Bariloche hange en is unne luie daag (nou ja, we gaan op zoektocht naar een Lonely Planet van Argentinië wat onmogelijk blijkt. Gezien de Falklandeilanden in de Lonely Planet omschreven worden als Engels grondgebied, heeft Argentinië besloten de Argentijnse Lonely Planet uit te bannen. Kun je dus lang zoeken).

's Oavend besloete we wal ozze vuul te lang oetgesteld Nederlandse zoermoasschoatel (zuurkoolschotel) te maken. Aangezeen ut durp un bietje duits aanveult vinden we ut wal toepasselijk. In ut hostel is veural de eigenear erg nieuwsgierig en oeteindelijk ouk onder de indruk als de schoatel, noa bijna un oar in de oave gezeate te hebbe, kloar is (het schept wel een band want terwijl we wachten tot de schotel klaar is raken we in gesprek met een Amsterdams koppel die verbaasd is als ze de geur herkennen). Als alles op is kumpe truuk en geaft aan hea morgen unne echte Argentijnse BBQ organiseert beej zien eigen hoes boete de stad. Doar isse tevens ouk un nieuw hostel met camping aan ut opzetten. Det loate we natuurlijk neet langs os goan. We sloete de daag aaf met un potje Poule en un pilske oet eige regio, Patagonia Calafate (één van de oudste speciaal biertjes uit Argentinië, uit 2012).

De barbecues beginne in Argentina iets ierder dan in Nederland wat veur os beteikend det we al rond de klok van 11 in de bus noar de locatie aan ut rieje zien. 

In de bus filosoferen we nog euver de volgende stap in de reis de we goan make. Ik heb dr de letste daag natuurlijk volop euver noagedacht en kom met un veurstel. Wat als we besloete gewuun rechtstreeks vanoet Bariloche noar Ushuaia te rieje en os dan rustig unne weag noar boave banen. Dan rieje we, als we noar boave goan de zomer tegemoet in plaats van de we de zomer in de rug hebbe. Verder hebben we dan ouk alle tied um de weag noar boave stapje veur stapje te doan aangezeen dr nog huul vuul tussen Bariloche en Ushuaia te zeen is. Ut is wat radicaal maar ut heat wal hiel wat veurdeile... Doar alle opties van de aafgelaupe daag geaft Pleun aan heej ff euver mot noadenke want det is nogal in rit van un paar daag.Boete de stad verloste we de verharde weag en rieje in klein zanderig durpke in umgeave doar dorre graas heuvels en oetgestrekte Patagonische steppe. Un klein kwarteer later meuge oetstappe en dan komme we aan op de locatie. In de verte zeen we de rauk van de barbecue al opsteige. Ut hoes ligt boave aan de heuvel en aan de voat van de heuvel ligt de BBQ plaats welke deils euverdekt is. Onder ut aafdaak zit dr rest van ut gezelschap aan un groete, lange  massief houte toafel al gezellig aan ut de wien en pils.

  

Ouk weej weare welkom geheite en binnen in paar minuten vloeit de wien kostelijk. Ut totale gezelschap bestuit veurnamelijk oet Italianen,  Spanjaarden en Argentijnen ohja en twie verdwaalde Nederlanders. Gelukkig werken de Italianen in Ierland en Spaanse damens kenne ouk in goad weurdje Engels dus de taalbarrière is snel gebroake. De middaag is gemoedelijk, groete lappen vleis weare op de bbq gelegd um rustig gegaard te laote weare en ervaringen weare gedeild.

De Italianen hebbe zich de letste twie weake met unne 4x4 auto zich un weag umhoeg gewerkt vanoet Ushuaia. Ik ben veural geïnteresseerd in de weag en ze geave aan det wie zeej vertrokken dr nog flink wat snieuw loag. Handig um te weite want Frenkie is neet zonne snieuwschuver. 

Inmiddels is de BBQ volledige gevuld met verschillende soorten vleis, aardappelen en greuntesticks (oh ja? Die heb ik dan ergens gemist ;)). Ut is trouwens neet zo'n Ei-BBQ of chique grill BBQ met allemoal verschillende opties zoals we die in Nederland hebben maar gewuun in stoale frame met grill boave un stapel smeulende houtblokke op de grond.

 

De toafel wuurd kloar gemaakt en ein veur ein weare houten planken met vleis op toafel geschoave. Natuurlijk zien de steaks wal noar idders wens gebakke en de verschillende worsten sappig of knapperig aafgebakken. Borden en bestek zien euverbodig, alles wuurd gedeild en Pleun kriegt alles wat met greunte te make heat veurgeschoateld. Onder ut genot van wien en beer wuurd dr op Bourgondische wijze genoate van alles wat op toafel stuit. Ik veul mich als in klein kind in un snoepwinkel. Heerlijke, sappige stukke steak en worst weare veurgeschoateld. Roëd, medium, well done, alle versies komme veurbeej en ein veur ein raakt idderein vol ouk al ligt dr nog genoag op toafel. Naja, ik blief gestaagd doar peuzelen en wear met verbazing aangekeken doar de rest. Oeteindelijk en oet beleafdheid geaf ouk ik de brui dr aan.

 

Noa de BBQ heat ozze gasthier nog in wandeling in petto richting in vulkaan/krater van ongeveer q eurke. Tenminste det is ut idee maar umdet ut gros van ôs gezelschap nog aan ut oetboeke is en de alcohol goad vloeit wuurd besloate um dan maar met de auto te goan (mag er wel bij gezegd worden dat dit overleg in het Spaans gaat en we pas op de hopgte worden gebracht als we beide in een auto mogen stappen). Vanaaf det moment weare we officieel bestempeld als de luiste groep tot nou toe. Met un bietje paswerk, un aantal op de slup en in de kofferbak, weare we verdeild euver 2 auto's. Un krappe 10 minuten later stappen we wear oet um ut letste stukste te voat aaf te leggen.

Einmoal beej de krater klautere we noar boave en vanaaf doar hebbe we un prachtig oetzicht euver de umgeving.

In de verte prijken de toppen van de Andes hoëg boave alles oet met de Cerro Cathadral en Cerro Tronador als pronkstuk. We sloete aaf met un pilske en dan zit de middaag dr op.

 

Hoegmoedig weare dr nog wilde planne gemaakt veur de aovend maar einmoal beej ut hostel ligt idderein redelijk snel veur Pampus en hoaie weej ut ouk veur gezeen.

Zoaterdaag en zondaag wuurd dr weinig gedoan (Jan is tijdens de barbecue door iets gestoken dus hij heeft een dikke enkel. We scoren een zalfje ertegen en hij moet tot zijn ergenis met zijn voet omhoog zitten en koelen). We laupe nog wat doar Bariloche en ondertussen make we os op veur de rit van 2.300 kilometer umliëg. Ik krieg de restanten van de BBQ nog mei, erme jong met in vegetarische vriendin, zoedet ik nog veur ruum 3 daag vleis heb :). Van Pleun meug ik dan ouk neet mier klagen det ik te weinig vleis eat.

Moandaag is ut dan zoever en beginnen aan de reis noar onder, wal nog met un kleine umweag truuk noar ut hostel umdet we alles in de koelkast vergeate zien inclusief ut vleis. De ierste 100 kilometer slingeren we os unne weag doar ut beboste gebergte van ut Nationaal park. In prachtige rit langs meren en door diepe dalen um dan wear noar boave te slingeren. Als we einmoal doar ut gebied heargereej zien veranderd ut landschap geleidelijk in de dorre Patagonische steppe waor we al un bietje van gepreuft hebben. De weag is redelijk goad te berieje en we make dan ouk behuurlijk wat kilometers. Ut doel is um beej de kruutsing te komme woar we van de Routa 40 aafscheid neame en de doorsteek make richting de kust. Als we halverwege de daag zien, bliekt ut det veur de kruutsing nog maar un goad anderhalf oar heuve te rieje en de zon geit pas euver 3 tot 4 oar (rond half 11) onder. Dus we make de beslissing um dan maar doar te rieje en un poging te wagen de kust nog te bereiken (aangezeen det ouk ongeveer 3 tot 4 oar rieje is). We besloete te wisselen en Pleun meug achter ut steur. De ierste actie is "euver 150 kilometer links" hahaha. Liek mekkelijke aangezeen de weag neet erg slecht waar de letste 400 kilometer, maar telkens als Pleun achter ut steur kruup gebeurd dr iets met de weag en neet huul vuul later kump ut ierste bord "Zona de Bachos" met un burdje 60 dr achter. Grof vertaald verstuit men det heej als: de aankomende kilometers (ken 5 ken 100 zien) zitte dr kraters en onverharde deile in de weag. Riej neet harder dan 60 en succes met oetwijken. Dus in plaats van ontspannen achtereuver leunen meug Pleun opperst geconcentreerd noar de weag staren en met enkele regelmaat remmen en gebroek make van de andere kant van de weag. Ut landschap is inmiddels redelijk ut zelfde, vlak met op de achtergrond opdoemende heuvels, kaal, heej en doar unne baum, lama's dan wel Alpaca's en jazeker, net als in Chili, kilometers hekwerk langs de weag. Iets later dan ingeschat, slecht wegdek ;),

Pleunkomme we op de kruutsing maar we besloete um gewuun doar te rieje aangezeen de zon nog schient en de wind flink weit. Ein veurdeil veur Pleun, wonderlijk en wel is de weag noar de kust zoë vlak als in biljartlaken, zoë goad als nieuw, dus ken ut gaaspedaal in en kenne we alsnog rustig achtereuver leunen. Raar want de Routa 40 wuurd mier bereeje maar is in vule slechtere staat. Neet hiel vuul later komme we dr achter woarum de weag goad begoanbaar is. In de verte verschiene de "Joa-knikkers" op de heuvels en un groet bord met "Panam Energy". Ah, dat verklaard. We begeave os in un olierijk gebied woar ze de weag veur hebben opgeknapt. De volgende 200 kilomer weare we umringt met oliepompen. Euveral zeen we kleine "Joa-knikkers" ritmische umhoëg en umliëg goan. Tis wal um apart beeld um te zeen, ut landschap is neet echt veranderd en ut is ergens ouk indrukwekkende maar tis ouk jammer. Ach ut huurd dr beej en weej make snelle mekkelijke kilometers. Oeteindelijk hebben we un plek oetgzocht in Rivadavia beej un tankstation. Handig want we motte toch tanken. Einmoal aangekomme zuut ut dr allemoal neet zoe huul fris oet dus neem ik ut steur wear euver en rieje langs de kust umliëg.  Nou waar Rivadavia al un groetere stad maar de olie industrie luüt de durpkes langs de kust ouk flink greuje of weare simpelweg oet de grondgestamp, in soort "gatet Community's". De voelnisbeld aan ut einde van de rit luüt ouk zien spoare achter. Ut is neet aafgedekt of goad behekt en dankzij de wind ligt ut ganse landschap bezaait met plastic. Aangezeen ut heej elke daag weit heat ut alle vreejheid um zoë de zië in te weije. Veuroetgang en noadeile doar zal Panam Energy neet mei bezig zien.

Inmiddels begint ut wal al laat en flink donker te maar de sloapplaats is nog neet gevonden. We weare wal nog aangehalde doar un routine controle van de politie die os netjes vroage woar we noar onderweag zien en umdet we nog neet un geschikt antwoord veur de oavend hebben wuurd lachend "Ushuaia" (nog 1400km) gezag woarbeej meneer de politie un bietje fronst en grinnikt en ôs dan maar doar luüt rieje. Elke plek van de IOverlander app, un soort spiekbriefje woarop andere reizigers onder andere eur sloapplaatsen op aanduiden, is inmiddels onvindbaar gewoare en als ik in bord Paraje La Loberia zeen met un piel noar de kust trap ik op de rem um oeteindelijk Frenkie, noar ruum 900 kilometer, te parkiere op un klif met prachtig oetzicht euver de zië onder un schitterende sterrenhemel. 

Paraje La Loberia 25 op 26 november   
Ut weit wal nog behuurlijk en Pleun vruugt zich nog ff aaf of we neet van de klif weije maar als ze gerustgesteld is vinden we ut goad en kroepe we ut bed in. 

Noa un kop koffie zette we de weag voort en beej ut ierste dürp stoppe we beej de beakker veur verse bruëdjes. Pleun kiës, ikzelf un steak, gewuun umdet ut ken. De lokale buurthond kriegt de restjes.

Als we ut dürp oetriej spotte we aan de kust un groëte groep zeeliëuwe op nog gen 50 meater van de weag. We hebbe ze allein nog van un flinke aafstand gezeen dus van zoë dichtbeej is best indrukwekkend. Un bietje luguber maar zoë is de natuur liggen dr ouk verschillende karkassen van jonkies op ut strand. Noa un paar foto's stappen we weer in en rieje doar. 

 

Dr is neet huul vuul te doan tijdens de rit. De weag buigt aaf richting ut binnenland, af en toe unne boag maar ut is veural ut steur rechthalde en veuroet staren. Teagelingers zien dr bijna neet en anders is ut veural vrachtverkier. Als we ergens op de kaart in de middle of nowhere zien doemt dr in de verte oet ut niks in aantal pionnen op en wat schaduws en zwarte raukploeme. Als we dichterbeej komme zeen we verschillende vrachtwagens en auto's langs de weag en politie op de bein. Zalse zeen det dr un random controle oetgevoerd wuurd dus we make os op veur un gebrekkig potje Spaanse controle. Als we doar de agent aangehalde weare bliek echter det dr unne vrachtwagen is gekanteld en det de veurraad langs de weag geslingerd is, en wat ze dan doan met de veurroad? Doar meug idder de veurbeej kump zovuul van meineame alsse ken. We snapte iers neet wat de meneer bedoelde, maar als we beej de vrachtwagen komme snappe we watte bedoelt.

 l

De ganse ziekant van de weag ligt bezaait blikken en flessen Coca cola. Dus "do as the locals do" en we parkiere de auto langs de weag, laupe iets wat onwennig noar vrachtwagen maar einmoal aan de achterkant weare we lachend ontvangen doar un paar mannen die aangeave det we de auto meuge inlaaie als we willen. Det vinden we wat euverdreave aangezeen ut ouk flink wat ruumte in beslag nump dus beleaf neame we 2 groëte flessen cola, woarop Kerstman os toelachend, mei truuk noar de auto en dan vinden we ut wal goad zoë en rieje verder. Vandaag willen we eigenlijk al beej de grens aankomme dus we meuge nog un stuk.

We kriege wal steeds mier ut geveul det we umliëg rieje. Letterlijk, want al is de weag zelf vlak, we rieje wal getrapt umliëg van de eine noar de andere vallei. Veur ôs ligt un oetgestrekte leagte woarbeej we aan de wolke en de reage kenne zeen det alles nog ongelufelijke ver is. Wal moei um te zeen. We kennen zoe ver um ôs hear kieke det we volledige wolkbreuken umliëg zeen valle van begin tot eind zonder zelf ein spatje te veule. Jammer is wal det we dr recht op aaf rieje.

 

Oeteindelijk kriege we snieuw, hagel en reage in ein buuj euver ôs hear maar det waar ut dan ouk veur de daag (heerlijk, Jan in korte broek en op slippers in de auto terwijl de sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Hij heeft het al dagen fris maar weigert er iets aan te doen, maar nu de sneeuwvlokken vallen: 'misschien toch eens kijken waar mijn schoenen liggen'. 

In Rio Gallegos, stadje vlak veur de grens motte we nog ff tanken. In de buurt van de stad is ut beginpunt van de Ruta 40, maar det is wal 200 kilometer umrieje euver schienbaar onverharde weag. Dus beej ut tankstation informeer ik maar ut wie de weag dr veur stuit. 

Tanken is trouwens ouk un ganse beleaving in Zuid Amerika. In Nederland meuge we netjes aan de pomp wachte totdet de tank vol is en klik zegt, in Duitsland hange we um dr in en zette we de pomp aan en kloar maar heej is dr un ganse service. Zelf heufse/meugse niks doan anders dan de sleutel euverhandige en de pompbediende duit de rest. Ik heb inmiddels zelf wal de regie genoame euver de tankdop aangezeen dea nog wal is opstanding ken zien en de neet oet wil alsse neet wits wie ut werkt, maar verder is ut aan de jongens en meadjes, joa die doan det ouk, van ut tankstation. Sommige zien automatisch maar ouk heej heat Frenkie af en toe ruzie mei en deze kier meug ik samen met de pompbediende gezellig un preutje make. Hea met de dieke jas aan, ik op slippers en in de korte boks, verschil mot de zien. Op ôs beste Engels en Spaans komme we in huul eind en zoë vaak komme dr gen Nederlanders aan de pomp. Frenkie heat dorst dus tied zat. Als ik euver de weag begin is dr nogal onduidelijkheid euver de staat. Verharde weag, zandweag, ut ken vanalles zien en op ut moment det we al wiezend noar de asfaltweag aan ut kieke zien en de achter komme det ut waarschienlijk asfalt is, zit de tank vol. Doar komme neet achter door middel van de klik maar de diesel guts dr oet en vol euver mich hear. Scheelt det wear det ik gen lange bôks en schoan aan heb en ik meug ff gebroek make van de douche.Hea verontschuldig zich wal netjes en kriege un paar liter korting op de tank. Les gelierd, de pompbedeende neet aafleide tijdens ut tanken (waar die les gebleven is is een raadsel want hij kletst ze de oren van het hoofd af). 

Oeteindelijk besloete we um un poging te wagen um richting ut begin van de Ruta 40 te rieje maar noar 200 meter veranderd de geasfalteerde weag in unne slechte zandweag dus besloete we um maar gewuun noar de grens te rieje en ôs te parkiere.

Laguna Azul 25 op 26 november 
We zien redelijk content met de voortgang van de reis en we zien in 2 daag rieje euver de helft. Morgen weer de grens euver noar Chili!

De ochtend begint un bietje verwarrend als we de grens met Chili naderen. We waren Bariloche gewend en zien op zeuk noar de Argentijnse douane. Dea schient dr neet te zien maar gelökkig stellen de Chilenen ôs neet telleur. We kriege de welkom truuk stempel (Argentinië niks...) en meuge noa un kleine controle doar.

  

We zien wal un bietje opgeloate aangezeen ôs doel nou wal huul dichtbeej is. Allein nog de ferry euver en dan zien we dr! (Nou ja dan zijn we op Tierra del Fuego) Als we de veerboët nadere hebben we gelök. De boët is op de weag truuk en we heuve maar efkes te wachten.

  

Met ôs zien dr nog un aantal "Overlanders" die allemoal enthousiast noar de euverkant kieke. Un aantal moterriejers oet Brazilië vertellen trots de route dea ze hebbe aafgelegd en alweer weare ervaringen gedeild. Frenkie wuurd ouk met bewondering bekeken en gecomplimenteerd :). Dan is de boët dr en meuge we ôs op make veur de euversteak.

We rieje de boët op, parkiere Frenkie en laupe noar boave woar we van ut oetzicht euver ut ....KANAAL meuge genieten.

De euversteak deurt un goad half oar en ut goaie wear zurg ouk veur un goaie stumming in ut kantine deil van de boët. Nog efkes en dan zien we aan de euverkant. Als de veerboët aanmeert komme we aan op ut letste deil van de rit en ein van de zuidelijkste eilanden ter wereld: Tierra del Fuego!

 

 

 

De kale valkte strekt zich veur ôs oet als we richting de Argentijnse grens rieje. We hadde al verhoale gehuurd euver kilometers onverharde weage maar gelökkig veur ôs is de hoofdweag aafgelaupe joare geasfalteerd en un goaie anderhalf oar later komme we beej de grens aan. Ut scheelt det we inmiddels wal weite wat ze nüdig hebben aan paperen en wat weej motte veurbereiden dus vol enthousiasme laupe we richting ut migration/aduana kantoer. Ouk heej is ut weer goad georganiseerd dus we sloete gewuun aan in de riej en wachten rustig ozze beurt aaf. Ierst zien we zelf aan de beurt, we kriege de "land oet" stempel en dan doar veur de auto. Met alle papieren in de hand stoan we kloar en weare we doar unne vriendelijke meneer geholpen. Alles verlup gestaag maar beej de letste check doemt dr un kleine heks op die zich de mei geit bemeuje. Alle papieren weare nogmaals euverhaup gehaold en dan begint ze op z'n Spaans van alles te vroage. Ik heb gen idee wat ut vruuwke ut euver heat maar ze blief, net wie unne Fransman, op z'n Spaans un snel tempo vroage um vanalles en nog wat maar wat ik wal ken opmaken is det Frenkie neet de grens euver meug want we hebben neet alles in orde. Blond als ik ben blief ik beleaft doarvroage, op z'n Limburgs want tja zeej past zich ouk neet aan, en ondertussen heat Pleun al un bietje in de gaten wat dr aan de hand is. Schienbaar hebben we un papeerke nüdig woarmei we aangeave det we Frenkie, unne Chileense auto, truukbrenge noar Chili. Ondertussen krieg ik via google translate te leaze det mien opwinding neet gewaardeerd wuurd en det dit mien letste waarschuwing is wegens..... teage ut gezag. Wat dr wal beejgezag mot weare is det zeej als un zoere proem elk lettertje op papeer least um vervolgens euver elke punt te zeure. Tja, dan wear ik ouk vervealend maar blief ik wal netjes en lachen. Inmiddels leep zeej veurroëd aan (het punt waarop ik Jan vraag even zijn mond te houden, waar hij uiteraard wat moeite mee heeft, om met de dame in kwestie te overleggen wat voor document we precies nodig hebben en waar we dit kunnen halen). Oeteindelijk meug Frenkie neet ut land oet want we kenne neet bewieze dette truuk kump ouk al is dr gen andere meugelijkheid want ut stukske Argentina is umringd doar Chili. Dus kriege we wear unne "welkom in ut land" stempel en kriege we te huren det we noar Porvenir meuge rieje un beej de notaris un officieel document te hoale met stempels en al. Fijn, de notaris zal waarschienlijk dicht zien teage de tied det we in it dürp aankomme en de weag doar noar toe is onverhard... Naja, dr zit niks anders op dus op noar Porvenir, 110 kilometer truuk. 

De weag noar Porvenir is wal ut umrieje weard. De weag is redelijk te doan en baant zich langs de baai aaf euver heuvels en doar deape dalen woarbeej ut af en toe veult alsof ze op in circuit rieds met de aafgrond op enkele centimeters. 

Porvenir 26 op 27 november 
Porvenir is neet vuul mier dan un klein vissersstadje en zoals verwacht zien we te laat veur de notaris. Dus we kenne os opmaken veur de aovend en goan opzeuk noar un sloapplaats en un restaurant want we hebben gen zin um te koake. Noa ut eate rieje we langs ut strand. Un bietje opgelaote van de daag zeuke we noar un parkierplek en dan natuurlijk wal un moei plekske dus rieje we euver ut strand. Gen goad idee alsse in un gekke bui bis en met un paar onberekende manoeuvres strande we letterlijk (hate to say I told you so).

 

Dus met de schup noar boete en Frenkie meug oetgegrave weare en alsse vreej is kiere we um en parkiere we Frenkie met de kont richting de zië en bouwe ut bed op. Morge rond de klok van half 9 is de notaris oap dus we make ut neet te laat.

  

's  Morgens weare we wakker, ontbijte en dan op noar de notaris. Ut is allemoal neet zoë erg als in Santiago woar we bijna un oar mochte wachten, nea we zien metein aan de beurt en dan meuge we oetlegge wat we nüdig hebben. Ut meadje achter ut bureau ken gelökkig Engels dus de communicatie is wat mekkelijker. Ut deurt allein ff veurdet ze begriept wat we nüdig hebben want zoëiets heat ze nog neat heuve te make. Oeteindelijk kriege we de maximale termijn van 6 moand en 4 extra bleadjes mei en zien 5 euro kwiet veur administratie kosten. We meuge allein wal nog un paar oar wachten want de notaris zelf kump rond 1 oar (en zonder zijn krabbel onder het document is het niets waard).

  

Dus dan maar opzeuk noar un kop koffie en dan hebbe we nog tied veur un rundje doar ut dürp. Aangezeen we ut Padrón vaker nüdig hebben goan we opzeuk noar in lamineerplek en in de lokale bibliotheekachtige winkel lukt ut um ut Padrón te lamineren en hebbe we un eindelijk un officieel kaartje.

      

We parkiere ôs in un koffiezaakje en heej sliete we un paar eurkes. De daag lup vlotjes tot nu toe, tja zoë wie ut vaker in Chili is, hebbe we wat geduld nüdig maar ach det zien we gewend maar dan krieg Pleun un sms-bericht veur Jan oet Nederland det de plannen veur de aankomende moand umvergoeid en stuit de tied ff stil. De koffie wuurd aafgereakend, via ut lokale wifi punt wuurd noar hoes gebeld, de paperen veur de auto weare opgehoald en dan loate we Porvenir verslage achter.

Op noar de grens veur poging 2 maar ierst nog ff 100 kilometer onverharde weag en Pleun meug rieje. Nou vindt Pleun euver onverhard zoë wie zoë spannend maar met de aafgrond en ut water langs ôs maakt ut ut allemoal neet beter. Ut tegemoet riejende verkier kenne we inmiddels wal onderscheiden. Vrachtwagens zien gen probleem. Die hebben de ruumte nüdig maar rieje rustig, auto's als de ozze doan ut ouk rustig aan en dan hesse de suv's/ 4x4 auto's. Deas zien gemak um euver onverharde weage te rieje en det weite ze ouk. Op zich gen probleem maar dankzij hun grove groeve in de banden veur grip zurge ze dr wal veur det, alsse veurbeej raze, un soort sperveur van stenkens op de auto aafveure. En doar halde ze echt gen rekening mei en natuurlijk net beej Pleun kriegt Frenkie zien ierste sterretje in de roet. Ach, ken de ouk nog wal beej. 

Umdet we in un bietje verslagen bui zien besloete we un d'r toch nog unne daag van de make. Op de umweag noar Porvenir ligt ouk un Pinguïnkolonie dus als we d'r dan toch veurbeej rieje kenne we net zoë goad ff langs goan. In ut Parque Pingüino Rey zitten Konings Pinguïns en noa un korte oetleg euver de pinguïnkolonie meuge we op eigen gelegenheid rondlaupe.

  

De ierste pinguïns hebben zich heej un paar joar geleëje gesetteld en is oetgegreud tot in kolonie van zo'n 100 pinguïns. Ut moeje is det dr geliek un studie gestart is um de ontwikkeling van zo'n kolonie te volgen. Alle opbrengsten goan noar de studie.

 

We loate de pinguïns achter ôs en make ôs kloar veur de volgende poging um de grens euver te komme.

Net als gister lup ut wear gestroumliend en is it chaotisch. En alsof de duvel dr mei speult kriege we de zelfde vrouw als gisteren. Ze zuut os en seint al lachend noar eur collega's det zeej ôs geit helpen. Mien luntje is iets korter dan gisteren en we make ôs op veur poging twie. Umdet de notaris neet hulemoal snapte wie ut document werkte hebbe we de maximale tied gekreage um ut land oet te goan. Det is veur de zoerproem genoag um elke punt wear te leaze, te vroage wat we allemoal goan doan en tied rekke als in trage heks die ze is (op dit soort momenten is het jammer dat de auto op Jan's naam staat. Anders had ik hem al lang gevraagd buiten even een frisse neus te halen. Nu moet hij wel geïrriteerd erbij blijven staan om te wachten op het vonnis). Ut heat neet vuul gescheald of ik had ze van achter ut raam getrokken... Maar Pleun zurgt det alles in ut gereel blief en noa geveulsmatig un half oar kriege we eindelijk alle stempels die we nüdig hebben in doar te rieje. Umdet ik eur neet hulemoal vertrouw kiek ik alles noa en zeen det de datum van de stempel fout stuit dus in bietje ploagerig schuuf ik ut bleadje truuk en wies dr op de datum. Tja, als ze aan ut muggeziften zien dan ken ik det ouk. Met veur in eur auge zetse unne nieuwe stempel en dan laote we ouk Chili achter ôs veurluipig.

De Argentijnse grenseuvergang ging zonder meute en al gauw stare we wear veur enkele oare veuroet euver ut kale verstrekkende heuvellandschap. We rieje doar verschillende kleine stadjes en dürpkes en langzaam verandert ut kale landschap in um boslandschap.

Tolhuin 27 op 28 november 
Ozze sloapplaats is op un camping aan Lago Fragnano in Tolhuin op zo'n goaie 100 kilometer van de eindbestemming. Camping Hain heat un bepaalde cultstatus onder de Overlanders en als we aankomme snappe we geliek woarum. We weare welkom geheite  doar...  de eigenaar en leidt ôs vol trots rond op de camping. Euveral stoan tipi-achtige shelters um de tent in te zette teage de wind en reage, kunstwerkjes van gerecycled materiaal zoeals de buim van wienflesse (doar hebbe we un paar takjes aan meigeholpen) en de gezamenlijke ruumte met de keuke hangt vol met plaquettes van reizigers die doar de joare hear veurbeej zien gekomme. Als klap op de veurpiel ligt teageeuver de camping un speulplaats gemaakt van alles wat gerecycled ken weare.

 

Noa de rondleiding zette we de tent op onder ein van de shelters en dan is de daag eigenlijk al veurbeej.

Met de reage make we ôs thoes in de gemeenschappelijke keuken woar we de rest van de oavend doarhoale met wien (ut make van nieuwe takke veur de buim), pasta en goad gezelschap van andere reizigers. Met un dubbel geveul pakke we de tent in en pakke we de letste 100 kilometer. Ut is un prachtige rit dea metein vanaaf ut begin zich doar ut berg en bosachtige landschap hear te wurmen.

Ut veult erg oertied achtig aan, alles is robuust, massief, oetgestrekt en ongerept. De buim hange vol met "Old mans beard" wat ut allemoal ouk un luguber umdet buim aafsterven als ze besmet raken met de baard. Allein ut skelet blieft euver. We stoppen nog op verschillende punten um van ut oetzicht te genieten euver prachtige meren en dan doemt in de verste de stadspoort van de zuidelijkste stad te wereld, Ushuaia.

 

29 November t/m 1 December Ushuaia  Un euforisch geveul kump noar boave, tis un prachtige zomerdaag, de zon schient en weej rieje met Frenkie de stad binnen. We mengen ôs weer in ut stadsverkier en slalommen langs de kraters en scheuren van ut asfalt. Als we beej ut hostel zien parkiere we Frenkie langs de weag en kenne we noar in goaie week wear genieten van un werme douche.

 

Ondertussen is beslaote det we veur korte tied truuk noar Nederland goan umdet ik huul gear met alle gebeurtenissen thoes wil zien en de vliegtickets weare veur zondaags gereserveerd. In plaats van Ushuaia zitte we volgende weak weer in Nederland. Ergens is ut wal un fijne gedachte um in December weer met familie te zien maar weej hadde ut toch anders gepland. C'est la vie.

 

Zoaterdaag laupe we un rundje stad neet echt weitende wat te doan. We goan wat souvenirwinkels aaf, drinken ôs un pilske beej Van Gogh en we loate de unieke stempel van Ushuaia zette in ôs Paspoort. Des toch de enige plek ter wereld woarse dea kens loate zetten :).

  

s'Oavens make we os kloar veur de truukreis. De tent wuurd gedruügd, Frenkie wuurd kloar gemak, de backpacks laote we beej Frenkie en allein wat klein grut neame we mei. Zondagochtend vertrekke we in aller vruugte veur ut ontbijt. Als we noar ut schiereiland rieje woar ut vleegveld op ligt schient de zon ôs net tegemoet. We parkiere Frenkie met un prachtig oetzicht op de baai en bergen en dan make we ôs kloar veur de lange zit noar hoes.

De letste wien wuurd opgemaakt en rond 7 oar stappen we in ut vleegtuug en laote we Ushuaia wear achter ôs. Tot euver un paar weake.