Op un onbewoond eiland! (Soort van)

Met unne goaie vertraging van ander half oar komme we, rond de klok van half 4, aan op Ilha Grande. Weej meuge als einige oetstappen op de ierste stop. Als we noar rechts kieke zeen we ut durp en de volgende pier nog zeker 750 meter verderop ligge. Als we links kieke laupe we bijna direct de jungle in.

Doar stoan we dan. 2 Enthousiaste maar bietje verwarde Nederlanders met idder un goad bepakte backpack op un eiland zonder verdere kennis anders dan 5/6 kilometer laupe richting un strand op ut oosten. Ik weit det we ut burdje T10 motte volgen, tenminste det is wat ik op internet had oetgezocht en ik ging dr van oet det ut wal netjes aangegeven stond. Maar "assumption is the mother of all !#£!-ups (niet vloeken Kuijs)" dus noa un goaie 10 minuten rondlaupe, hadde we echt gen idee mier woar we noar toe mosten. Dan maar beej ut hostel vroage woar we dr oet gezat zien. Met os beste en minimale Portugees maar veurnamelijk Engels kiek ut vruiwke van ut hostel os huul aardig maar schoapachtig aan. En mier dan "camping Glauco" hadde we neet en ohjoa, route T10. Met huul vuul hand en veut werk en gelökkig met behulp van ut gehate internet  komme we tot de conclusie det we inderdaad linksaaf motte, noar 'Praia Palma' en we weare via de achterkant van ut hostel geloadst noar un jungle paadje met un bordje "Praia Lopez Méndez" die kant op... 

Ik had mich al un bietje veurbereid op ut feit de we toch wal echt ff meuge aanpoate en det we de jungle in gingen, allein dit had ik in alle enthousiaste neet echt met Pleun gedeild. De ierste 100meter goan goad en we laupe langs nog wat bebouwing verder ut eiland op. Ut is un klei paad met stein, bambo-buum, liaanen en heej en doar unne oetstekende wortel van unne baum woarse diene tiën aan kens stoete. Ut had pas gereagend dus ut waas ouk nog us un bietje glaad, maar det meug de pret neet drukke. "5 Kilometer laupe is in Nederland neet mier dan un oar dus dit lukt os wel".

Maar dan, ierste kruutsing, jungle lodge noar links, nog un mekkelijk paadje, Lopez Mendez noar rechts met unne piel schuun umhoëg.

We zien wal gewend um ver te laupe maar aan ut paad te zeen zal osse conditie, met idder unne backpack van ongeveer 23 kilo, toch echt wal op de proef gesteld weare. Ut kost Pleun ff wat tied um te realiseren en accepteren det ze in de jungle stuit, geveulsmatig in the middle of nowhere, met kans op un ontmoeting met giftige slangen en dan oúk nog us berg op, euver un glaad kleipaad. (Even een klein detail, ik heb last van hoogtevrees dus als ik op een smal pad sta, met een zware backpack, weinig grip onder mijn schoenzolen, met mijn fantastische motoriek naast een diepe afgrond, ja dan ben ik even wat minder stoer).

Gelukkig heb ik goaie zin en lukt ut mich Pleun toch, met goaie moed, te motiveren um te goan laupe. Ik weit det de zon zoe rond 6 onder geit en det ut toch al zeker ergens rond de klok van half 5 is maar ik blief positief want we zien wal goad veurbereid op ut donker maar doar goan ik Pleun nou nog neet mei lastig vallen. Ierst maar us kieke wie ver we komme. 5 Kilometer, det mot wal lukke.

Al lachend en proatend maar veural klauterend en zweitend banen we os unne weag nog boave. Joa noa boave, eine jungle weag noar boave. Ut is echt wal unne prachtige route en af en toe komme we ouk aafgepeigerde minse tegemoet die, op ut moment det ze os passeren, ut woord "loco" in de mond neame. Maar we blieve positief en klauteren verder. Geveulsmatig zien we al aardig unne tied onderweag en ik kiek ff op de GPS woar ik tot de conclusie kom, det we nog neet op de helft zitten... (Zoals met de meeste dingen vergeet hij dit alleen nog even mee te delen aan mij, misschien ook maar beter). Toch maar de pas wat aanzetten met de hoap det ut wal mei velt (nee, juni dan...)

We zien gelökkig allebei wal in os nopjes want we laupe toch nog behuurlijk goad doar met ozze rugzak en euver ut stijle junglepaad. Tot ut moment det ut dan toch echt neet mier geit met ut leag en we, tot Pleuns groëte angst, toch echt met de koplamp motte goan laupe.

Ff tussendoor, op ut moment van schrieve is Pleun zich al aan ut verheuge um eur commentaar toe te voegen.

Gelökkig heat ouk Pleun op ut letste moment de lamp ingepakt en dan meug de tocht met koplamp en al doargezet weare. Ut veult wal aan alsof we umliëg goan en door de vuurvliegjes, muggen en andere insecten die op ut leag aafkomme, laupe we gestaagd door (het voordeel aan weinig licht, is dat je ook weinig zicht heb, met andere woorden je schrikt minder snel en als je dan ook nog the bear necessities van Jungle book zingt is het best goed te doen).

Pleun schrikt nog ff van unne gigantische spin dea we op de route teagekomme (Jan ook hoor als ie em eenmaal ziet) en de vleermuus(vleermuizen) vergezellen os op os paad. Tis wal echt un toffe ervaring um zoë met os twië allein doar de jungle te laupe en de geluiden en geuren tot os te neame. De waants dich un bietje in unne andere wereld.

Noa nog us un goad oar in ut donker gelaupe te hebben, zeen we eindelijk un teike van beschaving, huure we de golven op ut strand neerkomme en als letst un burdje met Praia Palma linksaaf (rechts, maar zoals we nog wel vaker, op minder handige momenten zullen constateren weet Jan op 35-jarige leeftijd het verschil tussen links en rechts nog niet). Met nog unne letste hindernis, unne gladde rots met un stuk touw, stoan we eindelijk op ut strand en meuge we op zeuk noar camping Glauco, vlakbeej un kerk. Ouk det lukt os aardig snel (detail dat we nergens een kerk zien tot het daglicht is, terwijl deze toch echt recht naast de camping staat) en in ut donker met ozze backpacks en koplampen op weare we hartelijk verwelkomd doar Glauco, dea toch wal erg verbaasd is um os nog te zeen. We weare ierst veurgesteld aan zien schoenmoader en dan begeleid noar de campingplaats met strandzand en zette de tent op, wederom onder verbaasde blik van Glauco.Tied veur un pilske zegge we dan, maar dan zegt Glauco det "de baas", Jacqueline, dr neet is maar we meuge ozze eigen pilskes wisselen veur 2 kalde. Proost! Un half oar later zitte we beej un restaurant verderop op ut strand, van os twiede ieskald pilske te genieten en werken we allebei ein van de lekkerste hamburgers, die we beide gehad hebben noar binnen. Ik tudo x, alles dr op, ei, bacon, hamburger, kiës en ouk nog wat greunte, Pleun un americano zonder vleis maar Wal met vleis dr op want vegetarisch kenne ze heej neet (ook wel een broodje roerei genoemd). En dan ploffen we kapot op osse matjes. Daag ein zit dr op en nou genieten van de rest van de luie daag. 'Dagen op z'n Nederlands'.

Rond 4 oar 's nachts begint de haan van de camping te kraaien en zien we weer kloar wakker... Dit geit euveriges elke daag gebeuren maar doar winsse wal aan.

De volgende daag is ut heerlijk weer, veur Braziliaanse winters dan. In ierste instantie wilde ik nog enthousiast boëtschappen hoale, wat beteikende det we weer de berg euver mochte, officieel anderhalf oar heer en anderhalf oar truuk, maar we besloete ierst maar us un verfrissende duik te neame in de zië en op ut strand val ik wie ein blok in sloap (waarmee hij binnen een uurtje levend verbrand). 's Aovends langs de lokale minimerkt veur weer un ieskald pilske, ut beer mot heej bijna bevroren zien anders drinken ze ut neet.

Moandaag goan we boëtschappen doan en we zien huul enthousiast um hear en truuk te laupe maar Glauco stelt veur, op aandringen van Jacqueline die inmiddels un soort surrogaat moader is gewoare (een soort?!? Ze wil alles weten, waar we heen gaan, met wie, hoelaat we terug zijn en of Jan wel zijn zonnebrand mee heeft voor hij nog verder verbrand), um os op de truukweeg vanoet Abraão, zoë heit ut durp, mei te nemen dus we zien lui en pakke de boottaxi um 6 truuk. Wal beej de houten pier en neet de cementen pier. Jazeker, weej weite precies watse bedoels :)

Dus op noar Abraão. Ut velt os al met al mei en we zien redelijk gemekkelijk de berg euver, scheelt toch ouk wal det we gen rugzak van 23kilo mei hebbe. We beginnen zelfs dr euver noa te denken um gewuun truuk te laupe maar noar wat caipirinha's zit de alcohol os in de bein.

Rond de klok van 5 goan we dan toch maar us op zeuk noar de houten pier. Dr zien in gans Abraão, veur zoever weej zeen 5 pieren en allein de ganse achterste is gans van hout. Dus op noar de achterste pier, op ut andere strand. Wat heej op ut eiland beteikende desse in un ander durp zits en.. de pier waar privaat dus toch maar weer gedreidt en truuk gelaupe noar de meist centrale pier, die achteraaf gezeen groetendeils van hout waar. En joa huur, doar kump Glauco met ut buütje en we meuge vanaaf de pier op de boët stappen. Det lukt os aardig, ouk met de motorische vaardigheden van Pleun (tss het vertrouwen!). De boëtreis waas ouk un ervaring op zich. Veurin in un klein langwerpig, van fibreglass gemak speedbuutje, woar ongeveer 10 minse 2 aan 2 achter elkaar kunnen zitten, zitten we met z'n twiëtjes mei te deinen op de golven. We varen langs Jurassic Park achtige rotspartiën met gigantische palmbuim en cactussen. Noar un umstumige boëttocht mikt Glauco ut buütje richting ut strand, heej is gen pier, en meuge we oetstappen woarbeej ut inschatten van de golf nogal un oetdaging is. Op bloëte veut is ut mekkelijk, want of ze nou naat weare of neet is beide gen probleem. Maar met schoan aan is de oetdaging groëter en Pleun stapt vol in de plomp en de schoan zien zeiken naat en hebbe eure duip ouk gekregen (Sam zal dit direct als geen ander begrijpen, je staat in een bootje mét de boodschappentassen, Glauco en het andere echtpaar roepen iets in het Portugees waar je niets van kunt maken en Jan moppert licht geïrriteerd dat je moet komen, dan kan het weleens gebeuren dat je handelt zonder zelf echt na te denken. De boodschappen waren overigens wel droog ;)). Ze druug kriege is veur de aankomende daag de zwoarste opdracht. De rest van de aovend spenderen we met pesten (het kaartspel deze keer), beer drinken det we beej de lokale winkel hebben gehoald en unne hamburger op ut strand eate. Ze beginnen os al te herkennen en we heuve ouk neet mier oet te leggen det eine hamburger vegetarisch mot zien. Onder streng toezicht van Jacqueline laupe we flink aangeschoate en met un bulke/fleske cachaça (39%) de camping op en make ozze eige cocktail.

Note van de redactie tussendoor: we zitten nou in Chili op un camping in the middle of nowhere met oetzicht op un prachtige blauwe zië, det verhoal kump nog, maar ut schrieve van dit blog op unne telefoon wat zwoar frustrerend is veult bijna aan als werk :).

Daags dr op doan we eigenlijk neet zoë huul vuul. We zien lui (meneer is begonnen aan: de honderdjarige man die uit het raam klom en verdween. Hij is volledig verknocht dus verder dan een kop koffie wil hij niets).

We stoan op met ut geluid van de wakkerwerende jungle, vogels waoronder de zeer zeldzame ringtone mus, hund, apen en andere insecten geluiden.

Kopje koffie zetten, ontbijt en un book leaze en ohja, de schoan van Pleun druüg kriege. Ouk huul belangrijk. Jacqueline kump wal nog ff noar os toe veur de administratieve aafhandeling van de campingrekening. Ut waas os al verteld, maar heej op ut eiland is gen geldautomaat, maar op ut gros van ut beschaafde eilanddeil kense wal gewuun pinnen. Op camping Glauco door in tegen kenne we neet pinnen en of we ff alles contant kenne aafhandelen... (later horen we waarom ze liever niet pinnen. Bij iedere transactie betalen ze namelijk 10% van het bedrag aan servicekosten, dit geldt overigens ook bij het uitbetalen van lonen. Zodoende willen ze alles liever contant regelen want dat scheelt gewoon een hoop geld). Gelökkig hebben we nog flink wat contant, bedankt mam, maar noar de rekening is dr neet huul vuul mier euver dus we motte rustig aan goan doan met contanten... en dus ozze dagelijkse wandeling langs de minimert veur beer en cachaça motte we skippen. Ut alternatief is det we 300 meter verder motte laupe noar ut restaurant woar we wal kenne pinnen. Wat un zwoar leave :)

We hadde gepland noar Méndez (Lopez Mendez) te laupe, maar doar zien we te lui veur (met andere woorden meneer wil verder lezen dus ik kook, was af, schrijf wat, teken en lees, wat dan ook waarmee ik hem niet lastig val). Ut eiland leave is huul zwoar onder de palmbuum aan ut strand, op die vervealende muggen noa. 

Praia Lopez Méndez (eerlijk dit klinkt toch meer als een Latino celebrity dan een naam voor een strand?) ligt op ongeveer anderhalf oar laupe van de camping aaf en wuurd gezeen als út strand van Ilha Grande. Elke ochtend als we wakker weare zeen we in struum toeristen, aafkomstig vanoet Abraão, vol goaie moed richting die kan op laupe. Op os strand, Praia Palma, weare ze vervolgens metein lastig gevallen doar "Zoom", de enige op dit deil van ut strand dea goad Engels kent, veur in taxirit noar Méndez of wear truuk noar Abraão. Zoom ligt de ganse daag un bietje in ziene hangmat en kump dr allein oet als dr emus langslup. We snappe eigenlijk neet woarum want allein al in Abraão weare dees minse de ganse daag doëd gegoeid met aanbiedingen um noar Lopez Méndez, of welk ander strand dan ouk, te goan (en vaak nog een stuk goedkoper ook). Maar goad, hea heat iets te doan. Vandaag goan weej dr ouk aan geluuve. Noa un paar daag aandringen besloete we beej Zoom en Francis (de kok) un tour te boeke noar Lagos Azul veur euver un paar daag en make os verder kloar veur de wandeling. We neame ozze zelfgemaakte lunch mei, pasta met vuul greunte en kiës ingepakt ala Jan met bakjes, touw en alleminium folie zoedet ut werm blief onder toezicht van un argwanend blik van Pleun det neet geluifd det ut goad geit en laupe met blauwe lucht richting Lopez Méndez. Ik op mien slippers dan wel bloëte veut en Pleun op de teva's, a.k.a. Jezusschoenen, want de schoan zien nog neet druüg. De wandeling is un stuk mekkelijker dan de weag noar Abraão. Halverwege lig ik wal nog te zeuren euver un strand woarvan we denken det ut Lopez Méndez is maar un stuk kleiner en lillijker is dan os strand. Dit bliek Praia Pouso te zien. Un boëttaxistandplaats halverwege de reis noar Lopez Méndez en un prachtig drievend restaurant veur alle hongerige toeristen. Opgelucht maar ouk teleurgesteld laupe we doar en noar nog un oar laupe komme we aan op Praia Lopez Méndez. Toegegeave ut is un prachtig strand, ut zand zuut dr oet wie verse witte pas gevallen sniëuw en zoë klinkt ut ouk. De zië is strak blauw, ware ut neet det ut weer aan deze kant van ut eiland enigszins is umgeslagen. De grieze wolken komme vanoet de zië richting land maar det meug de pret neet drukke.

We zien dr, nou nog un rustig plekje zeuke veurbeej alle families met huilende kinder, neet mien favoriet, en blaffende honden, neet Pleuns favoriet. Un paar honderd meter verderop plaatste we os op ut witte knisperend strand. Echt wel erg moei um te zeen det elke strand ander zand heat. Tied veur de lunch. En ja, hea is nog werm :) (en mijn complimenten, het was netjes ingepakt dus alles zat nog in de kommetjes). De kommetjes weare aafgewasse in de zië en als we dr dan toch in stoan besloet ik, ondanks de kalder wearende wind, toch maar un duik te neame (ik heb me in geen tijden zo vermaakt met het maken van foto's).

Ut weer begint toch aardig te betrekken, in de berg zeen we de reage vallen en met deze kennis en det we ouk nog de tent hebben loate oape stoan (we zegt hij dan.. ik heb die tent meerdere keren dicht gedaan maar Jan wilde hem laten luchten en hij zou hem echt wel dicht doen als we vertrokken), ut waar immers heerlijk weer, besloete we noar un goad anderhalf oar op ut strand te zien geweas, truuk te goan noar os eigen vertrouwde rustige strand. Op de truukweeg komme we dr achter det ut weer aan de andere kant van ut eiland wal meivalt en dus besloete we unne caipirinha te drinken op ut drievend restaurant. Meideinend met de golven kriege we ouk honger en ze hebben vers gevangen en gebakken garnalen met frietjes dus det ken ik neet weerstoan. Pleun pakt zich nog unne caipirinha :)...

Donderdaag is aangebroake en Glauco heat speciaal veur os, weer op aandringen van Jacqueline die inmiddels van ut eiland vertrokken is en dus hebben we rust (nou ja, rust.. Glauco is geïnstrueerd om in de gaten te houden wat we doen en te pijlen met wie en wanneer we terug komen. Het verschil is alleen dat hij het wat subtieler brengt), boëtschappen meigenoame. Wasmiddel en breüdjes. Eier kenne veurtaan vers van Glauco kriege. Ozze kleire stoan inmiddels stief van de zweit dus ze zien hoegnudig toe aan un wasbeurt. Gelukkig hebben ze un wasmachine... Op ut moment det we Glauco aantikke met "kenne we de was doan?" begint hea te grinniken en wiest noar de wasbakken met de alderwetse ribbels in de wasbak. Dr is genne straum en dus meuge we alles oldschool op de hand doan. Onder un toelachende blik van Glauco schroebe we ut zweit oet de kleir maar werke we ozze eige kleir in ut zweit.

Glauco attendeert os det ut geit regenen en dus wuurd de tent stormkloar gemak met hieringen en scheerliene (nu klinkt dit alsof dit rustig en gecontroleerd ging. Nee het was 's avonds, we waren middenin een potje kaarten en op stel en sprong moest de tent aangepakt worden. Heringericht, extra haringen, scheerlijnen en ik moest niet proberen me ermee te bemoeien; 'haal jij de (nog natte) was er maar af dan berg ik het wel (op zijn manier natuurlijk) goed op). De rest van de daag hebbe we hoeswerk gemaakt ;), unne groëte leguaan beej de kiepe weggejaagd en 's oavend hebben we inmiddels ozze eige traditionele low budget caipirinha gemakt, un mengsel van cachaça, tang & water en genieten we van de volle moan op ut strand op unne palmbaum. Van de ganse storm, op wat grieze wolken boave de bergen links van os, is niks te bekennen. 

Ut eiland leave bevelt os wal, op de muggen noa. We weare elke daag gewekt doar de haan en, tot groët genoegen van Pleun, heat Pitoko, de hond van de camping, zich inmiddels dagelijks toegevoegd tot os gezelschap. Kwispels en al stuitte elke daag vrolijk veur de tentdeur. In de geïmproviseerde campingkeuke make we un heerlijke ommelet met verse eier, fruit, koffie en breüdjes. Kloar um richting de beschaafde wereld te laupe veur de groëte boëtschappen hoale en un wifi spot zeuke. We motte namelijk us goan noadenken euver wie we van ut eiland aafkomme en dan doar noar de volgende bestemming. 

De schoan van Pleun zien inmiddels weer druüg dus we kenne vandaag tempo maken. Op de weag noar ut durp weare we vandaag begeleidt door Pitoko dea zichzelf heat oetgenüdigd veur de wandeling. Ut is unne heerlijke daag, de zon schient en we zetten de muziek aan. De metal galmt door ut bos en af en toe komme de Stoere Patsers ouk nog veurbeej. We begroeten vrolijk de vermeude tegemoetkommende  wandelears met de opmerking det ut nog zeker 2 oar laupe is noar Lopez Méndez en zelf zette we ozze inmiddels bekende tocht voort. Pleun wuurd noar eigen zeggen continu in de weag gelaupe door Pitoko woar ik niks van snap. Ut bieske is gewuun enthousiast en blie dette ff de bein ken strekke (Pitoko loopt het liefst recht voor je voeten, wanneer je op een lastig punt komt waarop je echt even moet focussen gaat hij voor je voeten stil zitten, niet echt bevorderlijk voor je balans, hij vind het leuk om tussen je benen door te glippen of daar gewoon stil te gaan staan, om de honderd meter moet hij zeiken, hij blaft en hij stinkt. Ik wist zelf tot voor kort nog niet dat ik een hekel heb aan honden maar hij heeft het niet bepaald verbeterd. Jan kan zich absoluut niet voorstellen dat je een hond niet leuk kan vinden dus hij moedigt hem met alle plezier aan om verder te irriteren.. grrr! Honden halen blijkbaar het slechtste in mij naar boven). Binnen no time zien we boave op de top en aan de andere kan zeen we in de verte donkere wolken aankomme. En doar begin ik te twiefelen of de tent wal dicht is gezeen ut weer op elk moment van de daag ken umsloan.. "hes dich de tent dichtgemak?", "Nee, jij bent continu de tent in en uit gegaan dus jij was als laatst de tent weer uit"... "Kut dan zal de tent wal oape stoan..." Hmmm.. naja dan maar doarlaupe en dan zeen we vanoavend wal (altijd fijn als je merkt dat hij iets opsteekt van de voorgaande dag :')).

Einmoal onder aangekomme make we gebroek van de wifi um de truukweeg en vervolg te regelen. Heej kriege we de mededeling det ut gen probleem is zoelang we maar contant kenne aafrekenen... we hebben nog wal wat maar we hebben ouk nog in kleine rekening beej Glauco oape stoan veur eier, beer en water.. naja, ouk det kump wal goad. Geboekt en al laupe we verder ut durp in en tot groët genoegen van Pleun rake we Pitoko kwiet in ut durp. Boëtschappen doan en dan out of the blue is Pitoko wear truuk dus Pleun geaft de moad op en accepteert dette waarschienlijk ouk mei truuk noar de camping lup. De truukreis geit van un leie dakje en dr wuurd zelfs nog ff un sprintje getrokken.

Met ut strand in zicht hebben we nog ein letste hindernis. Ut is vloed en dus is de weag noar ut strand enigszins verwaterd. Net als beej ut oetstappe van de boët, is timing alles en met de letste stap te goan zörgt unne groëtere golf dr veur det Pleuns schoan weer unne frisse duik kriege (meneer wilde een herhaling voorkomen dus hij zou wel zeggen wanneer ik mocht. Wanneer dat toch niet helemaal werkt had hij er natuurlijk niets mee te maken). Ach hebben we weer wat werk te doan. En met dit ingedachte zette we ut op ut drinken en eindige we beej de bar woar we in un 80s/90s highschool flashback komme. Idderein heat zich verzameld um ut kampveur. Dr galmt joare 90 rockmuziek door de speakers, jongens en meadjes zitte appart, idderein heat dr flink de zoep in en de Nederlandse greuntes goan in ut rond. Ut enige verschil is det de meiste op unne mobiel zitten. De aovend eindigd in de late eurkus, want op ut eiland is gen tied volgens Zoom en "all is free". 

De volgende daag zien rustig. We weare eine daag wakker met unne nate veurtent umdet ut gereagend heat en jaja de veurdeur stond oape. Bisse unne kier thoes reagend ut alsnog binnen :'(. Pleun is bezig met ut hoeswerk, ik leas mien boak zoë goad als oet. We helpen Glauco met wat nieuwe ideeën veur zien eco-camping, hea verteld os huul trots euver de boët dea hea aan ut make is en we laupe nog noar Praia Santa Antonio, samen met Pitoko natuurlijk. Op dit strand verbaas ik mich enorm aan alle minse die allein maar bezig zien met ut make van foto's dan wal Selfies. Ein stel is allein maar bezig met "romantische" foto's te maken die tot in den treuren opnieuw gemak motte weare tot groëte frustratie van de vent, ein meadje waagt eur leave um op unne rots midde in de zië in ein of andere yoga pose te goan stoan en dr hink un touw wat schienbaar erg in trek is beej istafoto's want idderein, 20 afzonderlijke verschillende minse, geit dr al dan neet op de zelfde manier in hangen. En det terwijl de zië heerlijk is en weej met z'n twiëtjes genieten van de zon.

Moandaags goan we dan eindelijk op tour. We weare vriendelijk oetgezwaaid  doar Zoom, Viktor, hea ken ouk anders heite maar de jongens lieke allemoal op elkaar (voor Jan dan, ik verontschuldig ons telkens wanneer Jan iedereen uit gemak Viktor noemt), ein van de jongere jongens beej de bar is ozze kapitein en samen we twië andere stellen varen we in un klein speedbuütje euver de hoëge golven noar Lagos Azul. Onderweag motte we, umdet ut water nog iets te liëg stuit, bijna oetstappe um euver de passage te komme. Lagos Azul is un, op ut momemt det we aankomme, rustig klein aafgezet stukje zië woar we kenne snorkelen en tussen de vissen kenne zwumme. Dit vindt Pleun erg leuk veural als de vissen op eur aafkomme als ik stukjes broëd richting eur goei :) Ze wuurd umsingeld door ruum 30 actieve vissen, idder ongeveer 40 tot 50 centimeter groët, wat veural ik erg grappig vind um te zeen (en maar lachen om mijn gilletjes :')). Ut water is zoë helder det we ouk zonder snorkel alles kenne zeen. Maar we hebben beide al vanaaf Nederland de snorkel in de tas zitten dus we kenne op ontdekkingsreis. Onderweag vissen, haha, we nog wat plastic oet ut water en un goad oar later is ut rustige stukje water gevuld  met un ander soort zoogdier in de vorm van gillende kinder. Gelukkig veur os is dr nog un klein stukje aan de andere kant van ut eilandje woar allein Viktor en un paar andere van os meuge komme. Heej komme we dr achter det dr un pier is woarse vanaaf meug springen. Erg gaaf allein hink de pier 30 meter boave ut water. Maar we zien dr dus wagen we (Jan dan deze sla ik even over) un sprong in ut diepe.

De rest van de daag goan we van strand noar strand, bezeuke we un alde kerk vlakbeej un soakerplantage, make we kennis met de andere minse op de boët en we sloete de daag aaf samen met Viktor de kapitein en Viktor en Pamela, un Chileens stel, al filosoferend euver de toestand van de wereld onder ut genot van caipirinha's en beer. (Viktor en Pamela zijn beide ook Social workers dus heel interessant hoe zij werken en daarbij is Viktor muzikant en groot muziek liefhebber. Ruud speciaal voor jou: één van zijn eerste concerten was van een Europese band, misschien kennen we ze wel, Clawfinger?). Betalen van de tour is wal unne interessante umdet we met de pin meuge betalen. Dr is namelijk bijna gen signaal en we meuge daags dr op aafrekenen.

Daag dr op is veur os bijna de letste daag aangebroake en meuge we ozze chaos in de tent inpakken. Maar ierst nog rond 5 opstoan veur de zonsopgang. Os strand ligt namelijk zoë goad als precies op ut oosten dus de zon kump oet de zië op wat un prachtig beeld geaft. En door de haan weare we toch elke daag zoë rond de klok van 6 wakker dus 5 is gen probleem. Rond half 6 komme we aan op un strandje det vlak langs de ozze ligt en os uppie, naja samen met Pitoko en jaja nog un kleinere naamloze hond dea zich alweer un paar daag beej os heat aangesloate (deze is een stuk minder irritant, hij stinkt, maar hij geeft je een kopje als teken dat hij je heeft gezien en gaat vervolgens verderop rustig pitten).

Iets te enthousiast hebben we, daags dr veure, aafgesproaken met de Chilenen um richting Lopez Méndez te goan maar det loate we zien veur wat ut is. In plaats doar van doan we alles op os elfendertigste, neame un duik in de zië. Glauco heat aangebode um ozze bagage richting Abraão te brengen morgen in zien zelfgemaakte buütje en ik besloet um de eindafrekening te maken. We hebben neet genoag contact en dus kump de magie van internetbankieren um de hoak kieke. Glauco is erg argwanend want deze techniek kente toch echt neet. Met de telefoon geld euvermaken veult beej um aan als emus dea veur ut ierst un rond wiel zuut. Met wat euvertuigingskracht en wat stimulering van ziene zoon Johnathan lukt ut toch en de rekening is betaald. Hea is neet euvertuigd maar alles is goad gekomme, oeteindelijk. Rond de klok van 5 zitten we veur de letste kier beej de bar en wachten we Viktor en Pamela op met unne caipirinha. We kriege allerlei tips van Viktor woar we in Chili noar toe motte goan en we sloete de aovend weer laat aaf. Dit kier lukt ut Zoom als einige wal un signaal te vinden en we kennen netjes alles aafrekenen.

Woensdaag is ozze letste daag. Ik hoal veur de letste kier eier beej Glauco dea met de mededeling kump det de boët nog neet gans kloar is. Ut fiberglass is nog neet druüg dus we meuge met de groëtere boet noar Abraão :) heuve we neet te laupe. We breake de tent aaf en rond half 9 zitten we in de boët. Beej ut aafscheit zit Pitoko un bietje sipjes op ut strand en totdet we oet zicht zien blieffe zitten... (Ik dacht oprecht dat Jan bijna een traan zou laten op dit moment) We komme aan beej Arbaão. De tas is gans ingepakt kloar veur unne gooie tocht maar beej ut oetstappe van de boët en ut umhangen van de backpack besluut de tent dette nog neet weg wil en neemt nog in frisse duik in ut water... (Met andere woorden deze keer is Jan degene die iets nader kennis laat maken met de zee) In Abraão neame we aafscheid van Glauco en bedanken um veur unne prachtige ervaring. Rond de klok van 10 kump de boët veur de truuktocht aan beej de pier. We motte terplekke aafrekenen... Contant of met de pin...? (Als Jan vuur had kunnen spuwen was dit het moment geweest).

Op noar de euverkant, truuk noar ut vaste land. Dag eiland leave, neet gedaag muggen, tot ooit.

Note van de redactie: dit waas de letste Limburgs geschreave blog aangezeen autocorrectie ut neet wil liere en dit tot zeer vuul frustratie leidt. Pleun vindt ut erg grappig, dus relatie technisch is ut verstandiger um doar te goan op Nederlands, dan wel op zien Jan's. Dus neet op de schrief en spelfouten letten de volgende kier. Heej un veurbeeld woarum ik gen Nederlands voorproefje met spellingscontrole van ein of andere Hollandse pinten£@£ker (niet schelden Kuijs).

Adiós! Ohja muggen zien ruk! (Ik durf hierop geen commentaar te geven). Wat!? Woarum neet?